کاش وقتی زندگی فرصت می دهد

گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش بخشی از زمان خویش را

وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش وقتی آسمان بارانی است

از زلال چشمهایش تر شویم

وقت پاییز از هجوم دست باد

کاش مثل پونه ها پرپر شویم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم

به نگاه سرخشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می شویم

با خدای یاس ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی

باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله های میان خویش را

با خطوط دوستی مبهم کنیم

کاش مثل آب مثل چشمه سار

گونه نیلوفری را تر کنیم

ما همه روزی از اینجا می رویم

کاش این پرواز را باور کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست

قلب های نقره ای را نشکنیم

کاش هرشب با دوجرعه نور ماه

چشم های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق

رد پای خویش را پیدا کنیم

کاش با الهام از وجدان خویش

یک گره از کار دل ها وا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده تر

مهربان تر ، آسمانی تر کنیم

کاش در نقاشی دیدارمان

شوق هارا ارغوانی تر کنیم

کاش اشکی قلبمان را بشکند

با نگاه خسته ای ویران شویم

کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند

ما به جای ابرها گریه کنیم

کاش وقتی آرزویی می کنیم

از دل شفاف مان هم رد شود

مرغ آمین هم از آنجا بگذرد

حرف های قلبمان هم بشنود

نظرات شما عزیزان:

گمنام 

ساعت11:13---8 آذر 1392

حوشحالم از اینکه دوباره برگشتی پس از قرن ها .خیلی قشنگ بود
پاسخ:ممنون عزیزم .... حالاحالت خوبه ؟ مراقبه خودت باشی و همیشه با حضوره گرمت منو خوشحال کنی باشه؟

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: